به گزارش خبرنگار نفت آنلاین؛ در گذشته، هر یک از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران دارای غرفه‌ای مستقل و اختصاصی در نمایشگاه بودند. این غرفه‌ها فرصتی مناسب برای معرفی دستاوردها، برقراری ارتباط با مخاطبان و نمایش توانمندی‌های هر شرکت فراهم می‌کردند. اما در سال‌های اخیر، این رویه تغییر کرده و تمامی شرکت‌های تابعه در غرفه مشترک شرکت ملی نفت ایران حضور دارند.
در این غرفه، حضور هر شرکت تنها به یک کانتر محدود شده است که نمونه‌هایی از آن در تصاویر ارسالی قابل مشاهده است.
این تغییر، اگرچه شاید با هدف یکپارچگی و انسجام حضور صنعت نفت ایران در نمایشگاه انجام شده باشد، اما مشکلاتی را به همراه داشته است. بسیاری از مدیران ارشد و میانی شرکت‌های تابعه از نبود فضای کافی برای تعاملات کاری گلایه دارند.
حتی در مواردی، مدیران این شرکت‌ها جایی برای نشستن در غرفه ندارند، امری که نه‌تنها به بی‌نظمی منجر شده، بلکه مانع از برقراری ارتباط مؤثر با مراجعه‌کنندگان و مشتریان شده است.
از آغاز به کار بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی نفت تهران، این موضوع به یکی از محورهای اصلی انتقاد مدیران شرکت‌های تابعه تبدیل شده است.
برخی از آن‌ها خواستار بازگشت به رویه سابق و تخصیص غرفه‌های اختصاصی، به‌ویژه برای شرکت‌های بزرگ و تأثیرگذار مانند شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، شرکت ملی حفاری ایران ، شرکت نفت فلات قاره و ... شده‌اند.
این مدیران معتقدند که حضور در قالب کانترهای کوچک، شأن و جایگاه این شرکت‌ها را در برابر مخاطبان داخلی و خارجی نمایشگاه تنزل داده است.
نکته قابل تأمل دیگر، تفاوت چشمگیر در امکانات غرفه‌ها است. به گفته برخی مراجعه‌کنندگان، در بدو ورود به سالن‌های ۸ و ۹ نمایشگاه، غرفه بزرگ و مجهز شرکت کوچک پتروپارس توجه‌ها را جلب می‌کند.
این در حالی است که شرکت‌های بزرگی مانند ملی حفاری یا مناطق نفت‌خیز جنوب، که نقش محوری در صنعت نفت کشور دارند، تنها به کانترهایی کوچک در میانه سالن محدود شده‌اند.
این تفاوت، پرسش‌هایی را در ذهن مخاطبان ایجاد کرده است؛ به‌ویژه آنکه گستردگی فعالیت برخی شرکت‌های بزرگ‌تر به‌مراتب فراتر از شرکتی مانند پتروپارس است.
برخی از بازدیدکنندگان با ارسال تصاویر و نظرات خود به نفت آنلاین، این نابرابری را مورد انتقاد قرار داده‌اند.
آن‌ها معتقدند که تخصیص فضای بیشتر و امکانات بهتر به برخی شرکت‌ها، در حالی که شرکت‌های کلیدی صنعت نفت در تنگنا قرار دارند، با منطق عادلانه و حرفه‌ای نمایشگاه همخوانی ندارد.
همچنین کمبود فضا و نبود جای خالی، یکی از موانع برگزاری نشست‌های شرکت‌های نفتی با شرکت‌های دانش‌بنیان بوده و در مواردی منجر به لغو این جلسات شده است.
پرداختن رسانه خبری «نفت آنلاین» به این موضوع، نه به معنای تأکید بر افزایش هزینه‌ها، بلکه نشان‌دهنده نیاز به ایجاد فضایی ساده و کم‌هزینه برای تعامل مؤثر با مراجعه‌کنندگان و شرکت‌های دانش‌بنیان است.
نکته قابل‌توجه دیگر ، ازدحام در محل تعیین‌شده برای امضای تفاهم‌نامه‌ها در غرفه شرکت ملی نفت است؛ به‌گونه‌ای که هنوز امضای یک تفاهم‌نامه به پایان نرسیده، مدیران شرکت بعدی در فضایی بسیار محدود منتظر نوبت خود هستند.
در پایان، امید است که متولیان برگزاری نمایشگاه و مدیران شرکت ملی نفت ایران برای دوره‌های آتی نمایشگاه، بازنگری جدی در این روند داشته باشند.
اختصاص غرفه‌های مستقل به شرکت‌های بزرگ و تأثیرگذار، نه‌تنها به نمایش بهتر دستاوردهای آن‌ها کمک می‌کند، بلکه امکان تعامل مؤثرتر با مخاطبان و مشتریان را فراهم می‌آورد.
این اقدام می‌تواند جایگاه صنعت نفت ایران را در عرصه‌های بین‌المللی بیش از پیش تقویت کند و رضایت مدیران و بازدیدکنندگان را به دنبال داشته باشد.
