خوزستان، استانی که با نفت ، گاز، پتروشیمی، نیشکر و پالایشگاه‌هایش بخش بزرگی از پول کشور را تأمین می‌کند، سال هاست گرفتار آلودگی شدید هوا و گردوغبار شده است. خیلی وقت است که بیشتر روزهای این استان پر از گردوخاک و آلودگی است و نفس کشیدن برای مردم سخت شده. گردوغباری که می‌گویند بیشتر از عراق و عربستان می‌آید، به همراه دود و آلودگی کارخانه‌ها، زندگی را برای خوزستانی‌ها تلخ کرده است.
 

کسانی که پول کافی دارند، چمدانشان را می‌بندند و به شهرهای خوش‌آب‌وهوا می‌روند، اما خیلی‌ها که دستشان تنگ است، مجبورند بمانند و با این هوا کنار بیایند. در گذشته، وقتی هوا خیلی آلوده می‌شد، ادارات و مدارس تعطیل می‌شدند، اما حالا که روزهای آلوده زیاد شده، دیگر خبری از تعطیلی نیست.

کارکنان دولت و شاغلین بخش خصوصی باید در این هوای سنگین سر کار بروند و سلامتی‌شان به خطر بیفتد. هر چند اعتقاد داریم تعطیلی راه چاره نیست و باید فکری اساسی کرد اما در مقابل این حرف مگر می توان بفکر سلامتی مردم نبود و تعطیلی ادارات را مطالبه نکرد!
 

به میان مردم میرویم تا نظرشان را در خصوص این شرایط سخت جویا شویم . فاطمه، یک مادر ۳۲ ساله از اهواز، با ناراحتی به خبرنگار نفت آنلاین می‌گوید: «بچه‌هام مدام سرفه می‌کنن. فکر می‌کردم این گردوخاک یه روز تموم می‌شه، اما حالا انگار جزئی از زندگی‌مون شده. شوهرم می‌گه پول نداریم بریم جای دیگه. مسئولین فقط حرف می‌زنن، ولی هیچ کاری نمی‌کنن. انگار ما برای اونا مهم نیستیم.»
 

علی، نیروی شاغل در غرب کارون ، هم از حال و روزش می‌گوید: «تو این گردوخاک و گرما کار کردن خیلی سخته. ماسک می‌زنیم، ولی بعد چند ساعت انگار نفسمون بند میاد. همه‌مون نگران سلامتی‌مون هستیم، ولی چاره چیه؟ اگه کار نکنیم، خرج خونواده‌مون از کجا بیاد؟»

آقای حسینی نیز که در یکی از شرکت های بهره برداری نفتخیز جنوب کار می کند می گوید: دنبال انتقالی هستم که برای همیشه از خوزستان بروم . او در ادامه می گوید سال هاست در سخت ترین شرایط آب و هوایی کار میکنم ! اما سقف حقوق و مالیات و ... کمر ما را شکسته است اما دیگر قید آنها را زده ام و می خواهم جایی بروم که حداقل بتوانم نفس بکشم .
 

مسئولین می‌گویند گردوغبار از کشورهای همسایه می‌آید، ولی سال‌هاست که این حرف را می‌زنند و هیچ کاری نمی‌کنند. مردم می‌پرسند: چرا با این کشورها صحبت نمی‌کنند تا این مشکل حل بشه؟ از طرف دیگر، خشک شدن تالاب‌ها و بی‌توجهی به درخت‌کاری در خود خوزستان  هم اوضاع را بدتر کرده. طرح‌هایی مثل مالچ‌پاشی یا پر کردن تالاب‌ها مطرح شده، اما یا درست اجرا نشده یا بودجه‌ای برایشان نبوده.
 

خوزستان با این همه اهمیت برای کشور، حالا حال و روز خوبی ندارد. مردم، به‌خصوص بچه‌ها و پیرترها، دارند از این هوا بیمار می‌شوند. اگر همین‌طور پیش برود، خیلی‌ها از خوزستان می‌روند و فقط کسانی می‌مانند که راه دیگری ندارند. این استان نیاز به یک فکر اساسی دارد؛ هم برای حل مشکل گردوغبار با کشورهای همسایه و هم برای درست کردن اوضاع داخل خودش.
 

مردم خوزستان هنوز امیدوارند روزی برسد که آسمان شهرشان دوباره آبی شود و بتوانند راحت نفس بکشند.