احسان حسینی| افرادی که چندین سال اخبار نفتی رسانه‌های خارجی را دنبال می‌کنند، طبیعتا با خبرنگاران خارجی، تحلیل‌هایشان و اعتبار ادعاهای آنها به خوبی آشنا هستند و بر این مبنا می‌توانند نسبت به صحت و سقم گزارشات آنها قضاوت دقیق‌تری کنند.
طبیعتا همه گزارشات رسانه‌های خارجی معتبر نیستند و حال وظیفه یک خبرنگار این است ابتدا بتواند درستی یا نادرستی این گزارشات را با استفاده از سابقه خبری هر یک از این خبرنگاران خارجی تحلیل کرده و سپس در فضای داخلی بازتاب دهد.
اما سایمون واتکینز کیست؟ او یک روزنامه‌نگار مالی است که در سایت اویل پرایس در حوزه انرژی به خصوص با تمرکز به منطقه خاورمیانه قلم می‌زند. آشنایی بنده با این فرد به آگوست ۲۰۲۱ برمی‌گردد جایی که واتکینز در مقاله‌ای در اویل پرایس ادعا کرد که روسیه میدان گازی ایران در دریای خزر به نام میدان چالوس را تصاحب کرده است و جزئیاتی از این میدان عظیم را در گزارشی با عنوان «Iran’s Huge Caspian Gas Find Is A Geopolitical Gamechanger» مطرح کرد.
همه این ادعاها درحالی بود که ایران اصلا در دریای
خزر میدان گازی کشف‌شده‌ای ندارد! و معلوم نبود واتکینز با چه اهداف این دروغ‌ها را در اویل پرایس منتشر می‌کند. سپس وی در گزارش دیگری در نوامبر ۲۰۲۱ با عنوان «Russia's Biggest Move Yet To Take Control Of The European Gas Market» مدعی شد که ترکیب سهامداران توسعه این میدان نیز تعیین شده و روسیه و
چین آن را به نام خود زده‌اند.
آنجا بود که فهمیدم این روزنامه‌نگار خارجی احتمالا به صورت مغرضانه چنین اطلاعات غلطی در اویل پرایس منتشر می‌کند و البته برای اینکه کسی شک نکند از تکنیک گوبلز نیز استفاده کرده و به صورت شگفت‌آوری جزئیات سر هم می‌کند.
از این ماجرا به بعد بسیاری از گزارشات واتکینز را خوانده‌ام، تقریبا همه این گزارشات غلط از آب درمی‌آمدند. امروز که دیدم در رسانه‌های داخلی خبری به نقل از اویل پرایس مبنی بر تخفیف ۴۴ درصدی نفت ایران منتشر شده، حدس زدم کار واتکینز باشد که درست بود.
در متن گزارش واتکینز درباره ادعای تخفیف ۴۴ درصدی به یک منبع نامعلوم استناد می‌کند و مثل همیشه با جزئیات زیاد، مطالب خلاف واقع را ارائه می‌دهد که به نظرم مثل مابقی تحلیل‌هایش فاقد اعتبار است. نکته جالب اینکه این گزارش واتکینز مربوط به بیش از دو ماه پیش است که تازه توسط جریانی پایش به رسانه‌های داخلی ایران رسیده است.
